معلومات ویژه درباره آموزشگاه ها

تعریف آموزشگاه به لحاظ علمى

در فرهنگ واژه نامه آموزشگاه به معنی دبستان، دبیرستان، کالج و مدرسه آمده است، به عبارهءدیگر آموزشگاه مهد و مکان پرورش و آموزش است که جامعه را به شگوفایی ، پیشرفت و ترقی مسیر می دهد.

تعریف آموزشگاه از دیدگاه انجنیرى

آموزشگاه یک ساختمان همگانی بوده که به پیمانه گسترده جهت فراگیری پرورش و آموزش کودکان و نوجوانان بنابر خواسته های معیاری و ستندرد های بین المللی معماری؛ طرحریزی، مهندسی، دیزاین، تطبیق و مورد بهره برداری قرار می گیرد.

بررسی ساحه تعمیرات آموزشگاه ها:

موقعیت تعمیرات آموزشگاه باید در مناسب ترین مناطق و یا محلی برگزیده شوند که از نگاه سروصدا، جای مناسب، آلودگی هوا، نور آفتاب، نزدیک به خیابان های پخته و در مرکزیت قرار گیرد تا همگان به خوبی از آن استفاده نمایند. ناگفته نباید گذاشت که باید درب ورودی آموزشگاه ها از خط سرخ ترافیک، کانال های آبیاری یا فاضلاب دورتر درنظر گرفت تا کودکان آسیب نبینند. در صورتیکه در نزدیکی سرک طرحریزی گردند فاصله آن از خط سرخ بنابر نورم های معیاری حداقل از یازده متر کم نباشد.

فلسفه وجودى آموزشگاه ها:

آموزش عبارت از فراگیری علوم و آموختن معلومات در رشته های مورد نظر می باشد، اما پرورش یعنی ایجاد، تغییرات مطلوب در رفتار آدمی برای رسیدن به یك زندگی كامل و همه جانبه می باشد. آموزش و یادگیری بخش مهمی از زندگی هر انسان است و همه انسان ها در طول زندگی خود تحت تعلیم و آموزش قرار می گیرند این امر در مقاطع مختلف تعلیمی و تحصیلی و در فضاء های گوناگون مانند کودکستان، آموزشگاه  و دانشگاه صورت می گیرد. به لحاظ انیکه فضاء و محیطی که در آن به خاطر آموزش پرداخته می شود تاثیر بسیارمهمی در امر یادگیری دارد که در طراحی و ساخت این فضاء ها باید مورد توجه معماران قرار گیرد و طراحی این گونه فضاء ها به نحو مناسب انجام گردد.

آریانای باستان، خراسان سده های میانه، و افغانستان كنونی از سال های قبل مهد علم و دانش بوده است. پیش از میان آمدن اسلام در آریانا آموزش و پرورش توسط آئین (ویدی) و سپس در مدنیت اوستائی صورت می گرفت، بر علاوه مراكز آئین زرتشتی و امثال آن وجود داشت و منطق ارسطو، فلسفه، علم نجوم، طب یونان نیز تدریس می شد. محل آموزش آن زمان دربار پادشاهان، تفرجگاه ها و عبادتگاه ها بود، آئین بودیزم نیز در حصص شرقی افغانستان رواج یافت و این سلسله تا ظهور اسلام ادامه پیدا كرد. دین اسلام كه مردم را به یكتا پرستی دعوت می نمود، مردم را تشویق به فراگیری و تحصیل تفسیر، حدیث، فقه صرف و نحو، ادب، تاریخ، عقاید فلسفه ماوراء الصبیعه و طب نمود. اسلام در زمان خلیفهء سوم به كشور ما گسترش یافت و در دوره بنی امیه به پایه تكمیل رسید در آن زمان آموزشگاه و مسجد یكی بوده و فرقی بین آن ها دیده نمی شد. و مساجد زیادی در اطراف و اكناف چون هرات باستان، نیشاپور، بخارا و كرمان اعمار گردید. تعلیمات در مساجد به گونه همگانی و خصوصی صورت می گرفت. كودكان در ضمن خواندن دروس اسلامی مصروف خواندن كتاب های گوناگون می شدند، یعنی مردم هر منطقه كتابی را به زبان مادری خویش نیز می آموختند.

مسلمانان در قرن چهارم به ساختن آموزشگاه ها آغاز کردند و در شهر های خراسان آموزشگاه ها و كتاب خانه ها تأسیس نمودند و در دوره ساسانیان، غزنویان ،سلجوقیان، غوریان ،خوارمشاهیان و گورگانیان همواره آموزش و پرورش به شیوه های مروجه آن زمان صورت می گرفت. در بیشترین جاها نمازگزاران وظیفه تدریس كودكان را به دوش داشتند، و آن ها مورد احترام قرار گرفتند.
بعد ها آموزشگاه های حبیبیه، امانی و استقلال زمینه معارف را در سطح کشور گسترش داد و فرهنگ پرورش و آموزش در مراکز و شهر های کشور نهادینه شد مگر تا هنوز در روستا ها و دهات مراکز آموزشی با همه تجهیزات و ملحقات آموزشی به گونه كامل و درست تهیه و آماده نگردیده اند.