پیش نویس

به نام آن خداوندی که سُجده تنها شایسته اوست!

     چنانچه از نام سبک معماری اسلامی پیداست كه پیدایش این نوع تعمیرات با به ميان آمدن اسلام رونما و ترويج یافت و الگو های آن را می توان در بناهای از قبیل مساجد، مدارس، آرامگاه ها، كاخ ها، دژها، قلعه ها و غیره بنا های اسلامی مشاهده نمود. مسجد از جمله مکان مقدس و یکتا پرستی است که به منظور اسلام شناسى ساخته می شده و یکی از نیازمندی های اشد جامعه اسلامی در کره زمین به شمار می رود، نخستین بار پیامبر بزرگ اسلام (ص) جهت اداء نماز و آگهی دهی مسائیل اسلامی مکان مشخص را به نام مسجد قباء اعمار كرد که معماری مسجد از آن زمان سرچشمه گرفت. مساجد به شیما و نما های گوناگون و مرغوب اعمار می گردند که ویژگی و نماد بنا های اسلامی عبارتند از منار، محراب، گنبد، مقرنس، رواق، منبر، کتیبه و غیره است که به ظاهر و باطن ساختمان آن زینت افزا بوده و سیمای مشخص را برملا می نماید.

     با وجود صدها مسجد كهن و جديد كه در اين كشور (افغانستان) از گل خام و آهن كانكريت اعمار گرديده است، تاهنوز يك مسجد كمپلكس با همه خواسته هاى معمارى و مهندسى جریان اسلامی اعمار نگردیده است و هيج يك نهاد حكومتى به چنين ابتكار گام نبرداشته است تا کامپلکس مسجد پاسخگوی همه خواسته های معماری اسلامی باشد. اينك مى خواهیم طراح و تيوريسن آيديا بزرگ مسجد کامپلکس باشیم تا مهندسين و معماران نهاد های ذیربط به ویژه وزارت ارشاد، حج و اوقاف در اعمار این چنین بنا ها بازنگری کرده نواقص و كمبودى هاى موجود در جامعه را اصلاح نمايند. و مساجد پسین را حتی الامکان با در نظرداشت همه خواسته های معماری اسلامی معیاری بسازند.

     واژه مسجد تنها به مفهوم پرستش و سر گذاشتن به درگاه خداوند نیست، بلکه مسجد مكان مقدس است كه بزرگی، شایستگی، تميیزی و اجتماعی بودن اسلام را در جامعه تبارز می دهد. آموزش، پرورش، نظافت، جهاد، سعی، دادگری، برابری و همه روش و راهکار های انسانیت در همین مکان مقدس آموختانده می شود. هر آن قدر در باره ویژگی و اهمیت واژهء مسجد نویسیده شود اندك است، فقط کوتاه باید نوشت که مسجد مهد انتخاب سرنوشت انسانیت و اسلاميت است.